کد مطلب:173095 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:252
تاثیر زیارت در انسان
تأثیری كه زیارت امام حسین علیه السلام در روح انسان به جا می گذارد، به تذكر منحصر نمی شود، بلكه در شورانگیزی و ایجاد روحیه انقلابی و دادخواهی نیز تأثیری شگرف دارد، زیرا مضمون بسیاری از روایات، یادآور ستم ها و جنایت هایی است كه بر اهل بیت عصمت و طهارت رفته است، و لعن بر قاتلان و ظالمان و پیروان آنان می باشد، و این نكته در زیارت سید الشهداء علیه السلام بیشتر تأكید شده است.
در سال 61 هجری كه تلخ ترین فاجعه تاریخ انسانی به وقوع پیوست و بهترین خلق به همراه بهترین نزدیكان و بهترین اصحاب در سرزمینی كه به واسطه ی این بهترین ها، بهترین شد، به دست بدترین ها، شربت شهادت را در عطش وصال دوست سر كشیدند.
البته از سویی كسانی كه امام حسین علیه السلام و یارانش را به شهادت رساندند بدترین مردم بودند.
و از سوی دیگر، بدترین ظلم ها را بر آن حضرت روا داشتند، به گونه ای كه به نحوی دلخراش و جانسوز امام حسین علیه السلام و یارانش را به شهادت رساندند.
بر این اساس بود كه عاشورا جاودانه شد و خداوند اجر این همه جانفشانی و مظلومیت را در این دنیا به زیباترین شكل، به آن حضرت عطا نمود و كرامات بسیار بخشید و در محبت و زیارت و تربت آن حضرت، فارغ از عطای اخروی، كرامت دنیوی نیز بخشید.
بنابر آن چه در كتاب های تاریخی آمده، زیارت امام حسین علیه السلام و یارانش، در سال های اولیه چنان شورانگیز و انقلاب آفرین بود و اثری آشكار در معرفی مظالم و اعمال كفرآمیز امویان داشت، كه دستگاه حاكم چاره ای جز جلوگیری از هجوم زائران، به حائر حسینی نداشت.
برای دست یابی به این هدف، دستور داد پیرامون كربلا پاسگاه هایی قرار دهند، و مأمورین بدخو و سخت گیر به نگهبانی پرداختند تا مردم را از زیارت تربت پاك امام حسین علیه السلام منع كنند.
اما اشتیاق شیعیان برای زیارت امام حسین علیه السلام به حدی بود كه در پوشش تاریكی شب، به زیارت می رفتند و گاه بعضی گرفتار و یا به شكل های گوناگون مجازات می شدند.
در چنین شرایط سخت، معنای واقعی این حدیث امام صادق علیه السلام روشن می شود كه چون «ابن بكیر» بیم خود را از سلطان (حكومت سلطه و زور) و خبرگزاران جاسوس و دژبانان مرزی اعلام می دارد، به او چنین فرمود:
ابن بكیر! آیا دوست نداری كه خداوند تو را در راه ما بیمناك بیند؟ آیا نمی دانی هر كه به خاطر ما ترس را پذیرا شود، خدا او را در سایه عرش خود پناه می دهد، و هم سخن او در زیر عرش الهی حسین علیه السلام باشد، و خدایش از هراس و ناراحتی های روز رستاخیز پناه دهد!
درباره ی تشویق به زیارت امام حسین علیه السلام با وجود ترس، معاویة بن وهب از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه فرمود:
ای معاویه زیارت قبر حسین علیه السلام را به خاطر ترس وامگذار، زیرا آن كه زیارتش را ترك كند، حالی
او را فرامی گیرد كه آرزو می كند كاش قبر امام نزدش بود!! آیا دوست نداری كه خدا شخص تو و همراهانت را در زمره ی گروهی بیند كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و علی و فاطمه و ائمه علیهم السلام همه برایش دعا می كنند؟
نیز زراره از امام باقر علیه السلام می پرسد با وجود مشكلات موجود، چه می فرمایی درباره كسی كه زیارت پدرت را با ترس انجام دهد؟
امام پاسخ می دهد:
روز قیامت كه بیشترین وحشت و ترس افراد را فرا می گیرد، خدا او را در امان می دارد، و فرشتگان به بشارت با او برخورد می كنند و می گویند: مترس و اندوهگین مباش، این روز[سرور]تو است كه در آن كامیابی و رستگاریت می باشد.
پس از شهادت امام حسین علیه السلام و اصحاب و یارانش، تا سال 132 هجری قمری، كه حكومت ننگین بنی امیه منقرض گردید، با زایرین امام حسین علیه السلام بسیار بد رفتاری می شد و به صورت های مختلف برای آنان موانعی ایجاد می كردند.
به هر حال، شور حسینی و مظالم اموی و وجودی چنان احادیثی، سنت زیارت فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و برترین شهیدان دنیا را برقرار داشت، چنان كه شیفتگان با پای پیاده و شبانه به صورت پنهانی، به شوق دیدار حائر حسینی تنها و یا دسته جمعی، حركت می كردند.
در سال 61 هجری كه تلخ ترین فاجعه تاریخ انسانی به وقوع پیوست و بهترین خلق به همراه بهترین نزدیكان و بهترین اصحاب در سرزمینی كه به واسطه ی این بهترین ها، بهترین شد، به دست بدترین ها، شربت شهادت را در عطش وصال دوست سر كشیدند.
البته از سویی كسانی كه امام حسین علیه السلام و یارانش را به شهادت رساندند بدترین مردم بودند.
و از سوی دیگر، بدترین ظلم ها را بر آن حضرت روا داشتند، به گونه ای كه به نحوی دلخراش و جانسوز امام حسین علیه السلام و یارانش را به شهادت رساندند.
بر این اساس بود كه عاشورا جاودانه شد و خداوند اجر این همه جانفشانی و مظلومیت را در این دنیا به زیباترین شكل، به آن حضرت عطا نمود و كرامات بسیار بخشید و در محبت و زیارت و تربت آن حضرت، فارغ از عطای اخروی، كرامت دنیوی نیز بخشید.
بنابر آن چه در كتاب های تاریخی آمده، زیارت امام حسین علیه السلام و یارانش، در سال های اولیه چنان شورانگیز و انقلاب آفرین بود و اثری آشكار در معرفی مظالم و اعمال كفرآمیز امویان داشت، كه دستگاه حاكم چاره ای جز جلوگیری از هجوم زائران، به حائر حسینی نداشت.
برای دست یابی به این هدف، دستور داد پیرامون كربلا پاسگاه هایی قرار دهند، و مأمورین بدخو و سخت گیر به نگهبانی پرداختند تا مردم را از زیارت تربت پاك امام حسین علیه السلام منع كنند.
اما اشتیاق شیعیان برای زیارت امام حسین علیه السلام به حدی بود كه در پوشش تاریكی شب، به زیارت می رفتند و گاه بعضی گرفتار و یا به شكل های گوناگون مجازات می شدند.
در چنین شرایط سخت، معنای واقعی این حدیث امام صادق علیه السلام روشن می شود كه چون «ابن بكیر» بیم خود را از سلطان (حكومت سلطه و زور) و خبرگزاران جاسوس و دژبانان مرزی اعلام می دارد، به او چنین فرمود:
ابن بكیر! آیا دوست نداری كه خداوند تو را در راه ما بیمناك بیند؟ آیا نمی دانی هر كه به خاطر ما ترس را پذیرا شود، خدا او را در سایه عرش خود پناه می دهد، و هم سخن او در زیر عرش الهی حسین علیه السلام باشد، و خدایش از هراس و ناراحتی های روز رستاخیز پناه دهد!
درباره ی تشویق به زیارت امام حسین علیه السلام با وجود ترس، معاویة بن وهب از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه فرمود:
ای معاویه زیارت قبر حسین علیه السلام را به خاطر ترس وامگذار، زیرا آن كه زیارتش را ترك كند، حالی
او را فرامی گیرد كه آرزو می كند كاش قبر امام نزدش بود!! آیا دوست نداری كه خدا شخص تو و همراهانت را در زمره ی گروهی بیند كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و علی و فاطمه و ائمه علیهم السلام همه برایش دعا می كنند؟
نیز زراره از امام باقر علیه السلام می پرسد با وجود مشكلات موجود، چه می فرمایی درباره كسی كه زیارت پدرت را با ترس انجام دهد؟
امام پاسخ می دهد:
روز قیامت كه بیشترین وحشت و ترس افراد را فرا می گیرد، خدا او را در امان می دارد، و فرشتگان به بشارت با او برخورد می كنند و می گویند: مترس و اندوهگین مباش، این روز[سرور]تو است كه در آن كامیابی و رستگاریت می باشد.
پس از شهادت امام حسین علیه السلام و اصحاب و یارانش، تا سال 132 هجری قمری، كه حكومت ننگین بنی امیه منقرض گردید، با زایرین امام حسین علیه السلام بسیار بد رفتاری می شد و به صورت های مختلف برای آنان موانعی ایجاد می كردند.
به هر حال، شور حسینی و مظالم اموی و وجودی چنان احادیثی، سنت زیارت فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و برترین شهیدان دنیا را برقرار داشت، چنان كه شیفتگان با پای پیاده و شبانه به صورت پنهانی، به شوق دیدار حائر حسینی تنها و یا دسته جمعی، حركت می كردند.